Najpierw wybraliśmy indeksy, które będziemy śledzić, i ich wagi w każdej strategii. Dziesięć podstawowych klas aktywów inwestycyjnych wymienionych poniżej jest wystarczających do zbudowania skutecznego portfela o ponadprzeciętnych stopach zwrotu i minimalnym ryzyku.

Wybrane fundusze ETF obejmują większość kluczowych regionów świata, a także sektory gospodarki, inwestując w ponad 10 000 określonych papierów wartościowych, co odpowiada około trzem czwartym światowej kapitalizacji rynkowej (wartości rynku). W Polsce bardzo trudno będzie znaleźć podobnie zdywersyfikowane portfolio. (Nawiasy pokazują indeks, który nasze fundusze ETF kopiują).

1. Amerykańskie akcje dużych firm (S&P 500)
2. Amerykańskie akcje średnich firm (S&P 400)
3. Amerykański akcje małych firm (Russell 2000)
4. Europejskie duże i średnie firmy (Euro Stoxx 600)
5. Europejskie małe firmy (MSCI Europe Small Cap)
6. Fundusze akcji firm z krajów wschodzących (MSCI EM)
7. Globalne obligacje rządowe (Citi World Government Bond Developed Markets)
8. Europejskie obligacje korporacyjne (Bloomberg Barclays Euro Corporate Bond)
9. Europejskie obligacje wysokodochodowe (iBoxx EUR Liquid High Yield)
10. Obligacje rządowe rynków wschodzących (Bloomberg Barclays Emerging Markets Sovereign)

Szerszy portfel jest niepotrzebny – zyski nieprzewyższą strategii Inteligentnego Inwestowania. Więcej funduszy zwiększyłoby jedynie obciążenie administracyjne i koszty inwestycji. W tym wypadku nie moglibyśmy wejść na rynek z jednym z najtańszych rozwiązań inwestycyjnych.

Podobnie nie uważamy za właściwe koncentrowanie inwestycji w określonych sektorach lub regionach, które krótkoterminowo mogą być na fali. Naszym celem było stworzenie uniwersalnego rozwiązania odpowiedniego dla każdego inwestora, niezależnie od kwoty inwestycji. Produkt inwestycyjny, który jest dziś dobry, ale równie dobry i użyteczny, będzie za 10 lat.

Wybór każdej klasy aktywów w portfelach Finax zależy od ich udziału w kapitalizacji rynku światowego. Skład jest ponadto budowany z myślą o uzyskaniu atrakcyjnej wydajności przy odpowiednio rozłożonym i jak najlepiej wyeliminowanym ryzyku. Udział poszczególnych funduszy ETF w naszych 11 strategiach pokazano na poniższym wykresie.

Portfele zawierają bezpieczniejsze konserwatywne inwestycje w postaci obligacji rządowych, pewnych graczach, jakimi są największe korporacje międzynarodowe, ale również akcje młodych drapieżnych spółek oraz akcje i obligacje krajów wschodzących lub obligacje o wyższym oprocentowaniu, które potencjalne mogą przynieść wyższe zyski. 

Jednak, na świecie jest ponad 5000 funduszy ETF, co więcej dla niektórych indeksów, takich jak S&P 500, istnieją dziesiątki czy nawet setki opcji ETF-ów, których indeks naśladują. Na podstawie jakich czynników zatem wybraliśmy poszczególne fundusze?

Pierwszym wyraźnym kryterium była waluta, w której ETF jest przedmiotem obrotu. Ponieważ właściwa inwestycja powinna być możliwie najprostsza i najtańsza, wszystkie fundusze, w które klienci inwestują są denominowane w euro. Zakupy aktywów w walutach obcych mnożyłyby administrację, stworzyły miejsce na błędy i zwiększyłyby koszty.

Innym ważnym czynnikiem było to, czy ETF reinwestuje dywidendę, albo czy ją wypłaca. Gdyby fundusz wypłacał dywidendę, inwestycje niektórych inwestorów podlegałyby podatkowi. (Dzięki rocznemu testowi czasowemu na Słowacji albo 3 letniemu w Czechach, nasi klienci unikają płacenia podatku dochodowego). Akumulowane fundusze ETF, które kupujemy, nie wypłacają dywidendy, ale reinwestują ją w fundusz - będzie to miało wpływ na wzrost cen ETF.

Bardzo ważnym czynnikiem przy wyborze konkretnych ETF była ich zdolność do odzwierciedlania stopy zwrotu indeksu bazowego. Termin tracking difference oznacza odchylenie rozwoju funduszu od indeksu bazowego. Idealne jest odchylenie dodatne (ETF przewyższa indeks) lub minimalny kierunek ujemny od wartości indeksu.

Czwartym kryterium była metoda replikacji indeksu kopiowanego przez fundusze. Istnieją dwa podstawowe typy replikacji: fizyczna i syntetyczna. Fizyczna replikacja oznacza, że fundusz realnie inwestuje w poszczególne akcje i obligacje indeksowe.

Syntetyczna replikacja natomiast jest realizowana głównie poprzez pochodne instrumenty finansowe. Ryzyko takich ETF jest znacznie wyższe. Inwestor ponosi w tym wypadku ryzyko emitenta, że ten nie zapłaci swoich zobowiązań na rzecz funduszu w przypadku bankructwa. Fizyczna replikacja jest bezpieczniejsza i bardziej stabilna w dłuższej perspektywie.

Piątym kryterium był administrator. Wolimy inwestować za pośrednictwem funduszy renomowanych administratorów, którzy działają na rynku od dziesięcioleci i zarządzają ogromnymi kwotami pieniędzy. Oprócz większego bezpieczeństwa, korzyścią jest również sama wielkość funduszu.

Tylko duże fundusze przetrwają w perspektywie długoterminowej, a dziennie jest przedmiotem obrotu więcej ich akcji - mają wyższą płynność, tj. że znalezienie kontrahenta w handlu we wszystkich warunkach rynkowych nie stanowi problemu. W przypadku dużych funduszy cena rynkowa dokładnie rowna się wartości aktywów netto funduszu.

Prawie każdy fundusz ETF ma opłatę wewnętrzną, którą inwestor płaci bezpośrednio administratorowi. Ta opłata zwykle jest niewidoczna, jest ona wliczona w cenę. Obecnie jest to stosunkowo niska opłata, ale to również ją mieliśmy na uwadze przy naszej selekcji. Nie oznacza to jednak, że zawsze wybraliśmy najtańszy możliwy fundusz - czynniki wpływające na bezpieczeństwo i stabilność były dla nas ważniejsze niż 0,05% oszczędzonych na opłacie.

Oczywiście wybór poszczególnych funduszy nie jest ostateczny i niezmienny. Scena funduszy ETF rośnie i zmienia się z miesiąca na miesiąc.

W każdym razie będziemy kontynuować pracę, aby zapewnić, że nasi klienci kupują najlepsze możliwe fundusze.

Nie jesteś pewny(-a), czym są fundusze ETF, a ich działanie wydaje Ci się skomplikowane? Nie martw się. Z pomocą przychodzi Przemek Barankiewicz z Finax i... klocki lego.